Nastał czas, aby opu­ścić Taj­lan­dię. Była to bar­dzo szyb­ka decy­zja. Po doje­cha­niu do Chiang Rai, któ­re wyda­ło nam się nie­zbyt cie­ka­wym miej­scem, uda­li­śmy się czym prę­dzej do Bia­łej Świą­ty­ni — Wat Rong Khun, gdzie podzi­wia­jąc nie­zwy­kły maj­stersz­tyk taj­skie­go arty­sty, weszli­śmy do zupeł­nie inne­go świa­ta. Świą­ty­nia zosta­ła wybu­do­wa­na w roku 1997, czy­li nie tak daw­no. To co nas w niej zasko­czy­ło i strasz­nie zdzi­wi­ło to nie tyl­ko cie­ka­wy i jak­że odmien­ny wygląd zewnętrz­ny, ale rów­nież to co spo­tka­li­śmy wewnątrz. W środ­ku zamiast tra­dy­cyj­nych malun­ków przed­sta­wia­ją­cych życie Bud­dy, spo­tkać moż­na nowo­cze­sne sce­ny repre­zen­tu­ją­ce sam­sa­rę. Znaj­dzie­my tutaj samo­lot ude­rza­ją­cy w dwie wie­rze w USA, ele­men­ty z fil­mu Matrix, Super­ma­na, Żół­wie Nin­ja, Elvi­sa, Hel­lo Kit­ty. Odno­si się wra­że­nie, że wnę­trze tej świą­ty­ni, to cią­gły pro­ces twór­czy. Kto wie, co nowe­go będzie moż­na zoba­czyć tam za 10–20lat…
W środ­ku nie moż­na robić zdjęć, więc wszyst­kich cie­ka­wych zapra­sza­my do Tajlandii.

Obok świą­ty­ni zoba­czy­li­śmy rów­nież wal­ki kogu­tów. Przed wej­ściem na are­nę, kogu­ty cze­ka­ją w dru­cia­nych klat­kach poroz­kła­da­nych wzdłuż uli­cy. Wyglą­da to bar­dzo inte­re­su­ją­co, Tajo­wie z nie­cier­pli­wo­ścią cze­ka­ją na wynik walki.

Po powro­cie do Chiang Rai ruszy­li­śmy wprost do gra­ni­cy z Laosem. Wkrót­ce cze­ka nas wiel­ka przy­go­da — dwu­dnio­wa podróż łodzią rze­ką Mekong do Luang Prabang.